Guru Hargobind Ji Jayanti 2021: गुरु हरगोबिंद साहिब जी सिखों के छठे गुरु हैं। उनका जन्म 19 जून, 1595 को अमृतसर के पास गुरु की वडाली में हुआ था। वे गुरु अर्जन देव जी के इकलौते पुत्र थे। उन्होंने अमृतसर में स्वर्ण मंदिर से सिख धर्म में लौकिक मामलों के केंद्र अकाल तख्त साहिब का निर्माण किया।आध्यात्मिक और लौकिक मामलों की अविभाज्यता के विचार को स्थापित करने के लिए जिम्मेदार, छठे गुरु ने गरीबों की रक्षा और अत्याचारियों को नष्ट करने के उद्देश्य से एक सेना को बनाए रखा। उन्होंने बाबा बुड्ढा जी से मार्शल आर्ट और आध्यात्मिकता में प्रशिक्षण प्राप्त किया|
Guru Hargobind Ji Jayanti poem
सुख दुख जिह परसै नहीं, लोभ मोह अभिमान।
कहु नानक सुन रे मना, सो मूरत भगवान॥उसतुति निंदा नाहिं जिहि, कंचन लोह समान।
कहु नानक सुन रे मना, मुकत ताहि तैं जानि॥हरख-सोग जाके नहीं, बैरी मीत समान।
कहु नानक सुन रे मना, मुकत ताहिं तैं जानि॥भै का कउ देत नहिं, नहिं भै मानत आनि।
कहु नानक सुन रे मना, गिआनी ताहि बखानि॥मन माइआ में रमि रहिओ, निकसत नाहिन मीत।
नानक मूरति चित्र जिउ, छाडत नाहिन भीत॥राम गइओ रावन गइओ, जाको बहु परिवार।
कहु नानक थिरु कुछ नहीं, सुपने जिऊँ संसार॥चिंता ताकि कीजिए, जो अनहोनी होई।
इह मारगु संसार को, नानक थिरु नहिं कोइ।
Poem on shri Guru Hargobind Ji Jayanti in punjabi
ऊपर हमने आपको guru hargobind sahib ji sakhi in punjabi, guru hargobind death, shri guru hargobind singh ji essay in punjabi, guru hargobind sahib ji height, guru hargobind gurpurab, guru hargobind sahib ji quotes, guru hargobind singh ji parkash purab, आदि की जानकारी दी है जिसे आप किसी भी भाषा जैसे Hindi, Urdu, उर्दू, English, sanskrit, Tamil, Telugu, Marathi, Punjabi, Gujarati, Malayalam, Nepali, Kannada के Language Font , 100 words, 150 words, 200 words, 400 words में साल 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017 का full collection whatsapp, facebook (fb) व instagram पर share कर सकते हैं|
ਸ਼ਹੀਦੀ ਗੁਲਦਸਤਾ
ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਹਾਲ ਬੁਰਾ,
ਮੂੰਹ ਆਏ ਬਲਾਵਾਂ ਦੇ।
ਹਫ ਹਫ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਨੇ,
ਬਹਿ ਥੱਲੇ ਛਾਵਾਂ ਦੇ।
ਛਡ ਪੈਂਡਾ ਬੈਠ ਗਏ,
ਨੇ ਰਾਹੀ ਰਾਹਵਾਂ ਦੇ।
ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਰਿਝਦੇ ਨੇ,
ਪਾਣੀ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ।ਰੁਖਾਂ ਦੇ ਹਰੇ ਹਰੇ,
ਪੱਤੇ ਕੁਮਲਾਏ ਨੇ।
ਪੱਤਾਂ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਹੋਏ,
ਪੰਛੀ ਘਬਰਾਏ ਨੇ।
ਇਸ ਡਾਢ੍ਹੀ ਗਰਮੀਂ ਨੇ,
ਜਾਨਾਂ ਤੜਫਾਈਆਂ ਨੇ।
ਖੰਭ ਢਿੱਲੇ ਕੀਤੇ ਨੇ,
ਜੀਭਾਂ ਲਮਕਾਈਆਂ ਨੇ।ਬਰਫਾਨੀਂ ਟਿੱਲੇ ਵੀ,
ਗਰਮੀਂ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਨੇ।
ਸਾੜੇ ਵਿਚ ਸੜਦੇ ਨੇ।
ਢੱਲ ਪਾਣੀ ਹੋਂਦੇ ਨੇ।
ਫਿਰ ਪਾਣੀ ਬਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ,
ਆਪਾ ਕਲਪਾਂਦਾ ਏ।
ਦਿਲ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ,
ਭੱਜਾ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਏ।ਕਿਉਂ ਲਗਰਾਂ ਸੁੱਕਦੀਆਂ?
ਕਲੀਆਂ ਮੁਰਝਾਣ ਕਿਉਂ?
ਕਿਉਂ ਐਨੀ ਗਰਮੀ ਏਂ?
ਪੰਛੀ ਕੁਰਲਾਣ ਕਿਉਂ?
ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸੂਰਜ ਵੀ,
ਨੇਜ਼ੇ ਤੇ ਆਇਆ ਏ।
ਅਜ ਫਿਰ ‘ਤਬਰੇਜ਼’ ਹੁਰਾਂ,
ਜਾਦੂ ਦਿਖਲਾਇਆ ਏ।ਧਰਤੀ ਦੇ ਸੀਨੇ ਚੋਂ,
ਸਭ ਪਾਣੀਂ ਮੁੱਕ ਗਏ।
ਫੁਲ ਪਤੇ ਹਰੇ ਹਰੇ,
ਸੜ ਸੜ ਕੇ ਸੁੱਕ ਗਏ।
ਪਰ ਐਨੀ ਗਰਮੀਂ ਨੂੰ,
ਇਕ ਬੂਟਾ ਝਲਦਾ ਏ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਅਗ ਵਰ੍ਹਦੀ ਏ,
ਇਹ ਫੁਲਦਾ ਫਲਦਾ ਏ।ਇਸ ਨਿਆਰੇ ਬੂਟੇ ਦੇ,
ਪੱਤ ਸਾਵੇ ਪੀਲੇ ਨੇ।
ਲਗਰਾਂ ਨੇ ਲਾਲ ਜਹੀਆਂ,
ਫੁੱਲ ਨੀਲੇ ਨੀਲੇ ਨੇ।
ਵਲ ਪੈਂਦੇ ਲਗਰਾਂ ਨੂੰ,
ਤਾਣਾਂ ਜਿਹਾ ਤਣਿਆਂ ਏਂ।
ਇਹ ਕਈਆਂ ਰੰਗਾਂ ਦਾ,
ਗੁਲਦਸਤਾ ਬਣਿਆਂ ਏਂ।ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਲਗਰਾਂ ਨਹੀਂ,
ਜੋ ਲਗਰਾਂ ਲੱਗਦੀਆਂ।
ਵਲ ਖਾ ਖਾ ਨਿਕਲਦੀਆਂ,
ਇਹ ਲਾਟਾਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ।
ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਫੁਲ ਨੀਲੇ ਨਹੀਂ,
ਦਿਲ ਧੋਖੇ ਖਾਂਦੇ ਨੇ।
ਇਹ ਸ਼ੋਅਲੇ ਅਗਨੀ ਦੇ,
ਤੇਜ਼ੀ ਦਰਸਾਂਦੇ ਨੇ।ਚੌਂਹ ਪਾਸੀਂ ਭੱਠੀ ਦੇ,
ਅਗਨੀਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਏ।
ਵਿਚ ਤਪਦੀ ਲੋਹ ਉੱਤੇ,
ਮਾਹੀ ਦਾ ਡੇਰਾ ਏ।
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਖੇੜਾ ਏ,
ਮਸਤੀ ਇਹ ਦੱਸ ਰਹੀ।
ਹੈ ਦਿਲ ਦੀ ਤਹਿ ਅੰਦਰ,
ਸੀਤਲਤਾ ਵੱਸ ਰਹੀ।ਅੱਗ ਸਾੜੇ ਖਲੜੀ ਨੂੰ,
ਸਭ ਛਾਲੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ।
ਤਾ ਲਗਦਾ ਹੋਰ ਜ਼ਰਾ,
ਫੁਲਦੇ, ਫਿੱਸ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ।
ਲਹੂ ਲੱਖਾਂ ਰੋਮਾਂ ਥੀਂ,
ਸਿਮ ਸਿਮ ਕੇ ਵਗਦਾ ਏ।
ਪਰ ਭਾਣਾਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦਾ,
ਮਿੱਠਾ ਹੀ ਲਗਦਾ ਏ।
Guru Hargobind Ji poems
बातें करते हैं लोग यहाँ
जीते-मरते रहे लोग यहाँ
निज प्राण दिया परमारथ में
है धर्मवीर कोई और कहाँगुरुओं का मान रखा जिसने
इस हिन्द की शान रखी जिसने
निज मोह के छोह को त्याग दिया
स्वाभिमान का ज्ञान दिया जिसनेबालक के मुख पर तेज़ अपार
दुश्मन भी बैठे थे तैयार
पर गुरु-पिता की सीख थी संग
और तेज बड़ी उसकी तलवारसमय के साथ बढ़ा बालक
ली विद्या और बना पालक
सहृदय, प्रेम, त्याग, बलिदान
थे गुण उसमें ये विद्यमानतब देश में था बड़ा अत्याचार
पापी ने मचाई थी हाहाकार
कहता था बदल लो ईमान अगर
जीने का मिलेगा तब अधिकार
इससे बढ़कर भी थे कई दुःख
थे लोग भी धर्म से बड़े विमुख
थी नशाखोरी, दुखी था समाज
गुरु-ज्ञान से राह दिखी सम्मुखबढ़ने लगा हद से जो दुराचार
सृष्टि में निकट थी प्रलय साकार
चिंतित समाज पहुंचा गुरुधाम
मुख से निकला फिर त्राहि-मामज्ञानवान, व्यवहार कुशल
देख कष्ट जनों के वह थे विकल
बलिदान की ठानी उन ऋषि ने
देख अत्याचार हुए विह्वलबालक उनका भी वीर ही था
देख धर्म दशा वो अधीर भी था
कहा, राष्ट्र को देखो पितृ मेरे
तब आँख में सबके नीर ही था.विधर्मी को गढ़ में चुनौती दिया
दिया ‘शीश’ व धर्म की रक्षा किया
जगे लोग तभी, बने वीर सभी
बलिदान के अर्थ को साध लियाहो रहा है धर्म का आज अनादर
आते हो याद फिर राष्ट्र को सादर
ले पुनर्जन्म आओ पुण्यात्मा
एक बार बनो फिर ‘हिन्द की चादर’
Guru Hargobind Ji poem in punjabi
ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ
ਜੇਠ ਮਹੀਨਾਂ ਜ਼ਾਲਮ ਬਣ ਕੇ,
ਅਪਣਾਂ ਜ਼ੋਰ ਵਖਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।
ਸ਼ਿੰਗਰਫ ਵਰਗੀ ਧਰਤੀ ਉਤੇ,
ਅੰਬਰ ਅੱਗ ਵਰ੍ਹਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।
ਹਰ ਇਕ ਹਰਿਆ ਬੂਟਾ ਪਲ ਵਿਚ,
ਪੀਲਾ ਰੰਗ ਵਟਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।
ਸਾਗਰ ਏਸ ਕਹਿਰ ਦੀ ਗਰਮੀ
ਨਾਲ ਉਬਾਲੇ ਖਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।
ਜੇਹੜੇ ਰਸਤੇ ਕੋਈ ਨਾ ਤੁਰਿਆ,
ਉਸ ਰਸਤੇ ਉਹ ਜਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਰੋਂਦੇ ਤੱਕੇ,
ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।ਨਾਨਕ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਚੋਂ ਉਸ ਨੇ,
ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਮਸਤੀ ਪੀਤੀ।
ਉਸਨੇ ਨਵਾਂ ਫਲਸਫਾ ਦਿੱਤਾ,
ਉਸਨੇ ਨਵੀਂ ਚਲਾਈ ਰੀਤੀ।
ਲਾਟਾਂ ਉਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਉਹ,
ਸਿਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਨਾ ਕੀਤੀ।
ਉਸਦੇ ਸਬਰ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਕੇ,
ਜਬਰ ਹੋ ਗਿਆ ਫੀਤੀ ਫੀਤੀ।
ਅਰਜਨ ਅਪਣਾਂ ਲਹੂ ਡੋਹਲ ਕੇ,
ਸੁਤੀ ਕੌਮ ਜਗਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਰੋਂਦੇ ਤੱਕੇ,
ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।ਚੰਦੂ ਵਰਗੇ ਜ਼ਾਲਮ ਨੂੰ ਵੀ,
ਉਸਨੇ ਰੱਬੀ ਨੂਰ ਸਮਝਿਆ।
ਕਰਨ ਲਈ ਦੀਦਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ,
ਲੋਹ ਤੱਤੀ ਨੂੰ ਤੂਰ ਸਮਝਿਆ।
ਸੜਦੀ ਬਲਦੀ ਰੇਤਾ ਤਾਈਂ,
ਉਸਨੇ ਸੰਦਲ ਬੂਰ ਸਮਝਿਆ।
ਉਸ ਆਸ਼ਕ ਦਾ ਇਸ਼ਕ ਅਨੋਖਾ,
ਮੌਤ ਨੂੰ ਉਸਨੇਂ ਹੂਰ ਸਮਝਿਆ।
ਅਪਣੀਂ ਜਾਨ ਤਲੀ ਤੇ ਧਰਕੇ,
ਯਾਰੀ ਤੋੜ ਨਿਭਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਰੋਂਦੇ ਤੱਕੇ,
ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਤਸੀਹੇ ਸਹਿਕੇ,
ਰਸਤਾ ਨਵਾਂ ਬਣਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਤੱਤੀ ਰੇਤ ਪਵਾ ਕੇ ਸਿਰ ਵਿਚ,
ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਨਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਸਬਰ ਸਿਦਕ ਦੇ ਚਪੂ ਲੈ ਕੇ,
ਬੇੜਾ ਬੰਨੇਂ ਲਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਦੇਗਾਂ ਵਿਚ ਉਬਾਲੇ ਖਾਂਦਾ,
ਉਹ ਗੁਰਬਾਣੀਂ ਗਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਪੱਟੀ ਉੱਤੇ,
ਨਵੇਂ ਪੂਰਨੇ ਪਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਰੋਂਦੇ ਤੱਕੇ,
ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤੱਕਿਆ।ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਗੁਰੂ ਦੇ ਚੇਲੇ,
ਸਬਕ ਸਿਦਕ ਦਾ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੇਖੇ।
ਹੇਠ ਆਰਿਆਂ ਬਹਿੰਦੇ ਵੇਖੇ,
ਚਰਖੜੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਵੇਖੇ।
ਸ਼ਾਂਤ ਮਈ ਦਾ ਸ਼ਸਤਰ ਫੜਕੇ,
ਨਾਲ, ਵੈਰੀਆਂ ਲੜਦੇ ਵੇਖੇ।
ਢੋਲ ਵਜੌਂਦੇ ਭੰਗੜੇ ਪੌਂਦੇ,
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਵੜਦੇ ਵੇਖੇ।
ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਜਦੋਂ ਆ ਜਾਂਦਾ,
ਹਰ ਬੰਦਾ ਕੁਰਲਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
ਪਰ ਅਰਜਨ ਦਾ ਹਰ ਇਕ ਚੇਲਾ,
ਹਰ ਵੇਲੇ ਮੁਸਕਾਂਦਾ ਤਕਿਆ।
