मंगेश पड़गाओंकर भारत के मराठी जगत के एक बहुत ही मशहूर व प्रचयलिट कवी थे| उनका जन्म 10 मार्च 1929 में महाराष्ट्र शहर के वेंगुर्ला के सिंधुदुर्ग डिस्ट्रिक्ट में हुआ था|बचपन से ही साहित्य में उनकी रूचि थी| उन्होंने अपनी 14 साल की उम्र से ही साहित्यकार बनने की शुरुवात कर दी थी| उन्होंने अपने साहित्य जीवन में 40 प्रकाशन लिखी थी जिसमे से 31 प्रकाशन यूनाइटेड स्टेट्स लाइब्रेरी ऑफ़ कांग्रेस की लाइब्रेरी में राखी गई है| उन्होंने कबीर और सूरदास की प्रसिद्ध रचनाओं का मराठी में अनुवाद किया था|
Mangesh Padgaonkar Kavita Sangrah List
भेट तुझीमाझी स्मरते अजुन त्या दिसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
कुठे दिवा नव्हता, गगनी एकही न तारा
आंधळ्या तमातुन वाहे आंधळाच वारा
तुला मुळी नव्हती बाधा भीतिच्या विषाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
क्षुद्र लौकिकाची खोटी झुगारून नीती
नावगाव टाकुन आली अशी तुझी प्रीती
तुला मुळी जाणिव नव्हती तुझ्या साहसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
केस चिंब ओले होते, थेंब तुझ्या गाली
ओठांवर माझ्या त्यांची किती फुले झाली
श्वासांनी लिहिली गाथा प्रीतिच्या रसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
सुगंधीच हळव्या शपथा, सुगंधीच श्वास
स्वप्नातच स्वप्न दिसावे तसे सर्व भास
सुखालाहि भोवळ आली मधुर सुवासाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
Kavita Pdf
भातुकलीच्या खेळामधली राजा आणिक राणी
अर्ध्यावरती डाव मोडला, अधुरी एक कहाणी ॥धृ॥
राजा वदला, “मला समजली, शब्दांवाचुन भाषा
माझ्या नशिबासवे बोलती तुझ्या हातच्या रेषा”
का राणीच्या डोळां तेव्हा दाटुनि आले पाणी ? ॥१॥
राणी वदली बघत एकटक दूरदूरचा तारा
“उद्या पहाटे दुसर्या वाटा, दुज्या गावचा वारा”
पण राजाला उशिरा कळली गूढ अटळ ही वाणी ॥२॥
तिला विचारी राजा, “का हे जीव असे जोडावे?
का दैवाने फुलण्याआधी फूल असे तोडावे?”
या प्रश्नाला उत्तर नव्हते, राणी केविलवाणी ॥३॥
का राणीने मिटले डोळे दूर दूर जाताना?
का राजाचा श्वास कोंडला गीत तिचे गाताना?
वार्यावरती विरून गेली एक उदास विराणी ॥४॥
Marathi Kavita On Rain
पाऊस आला रे आला
धारा झेला रे झेला
झाडे झाली हिरवी गाणी
रुणझुण पैंजण पानोपानी
सुगंध ओला रे ओला
पाऊस आला रे आला
काळ्या काळ्या नौकेपरी ढग
झुलू लागले क्षितिजावर बघ
डोंगर न्हाला रे न्हाला
पाऊस आला रे आला
कधी अचानक येतो म्हणतो
येताच नाही चकवा देतो
रिमझिम झाला रे झाला
पाऊस आला रे आला
पाऊस गाण्यासवे मुलांच्या
हळव्या गंधासवे फुलांच्या
गाणे झाला रे झाला
पाऊस आला रे आला
Prem Kavita
पाऊस कोसळे हा
अंधारले दिसे
डोळे भरून आले
माझे असे कसे?
गेल्या बुडून वाटा
गेली बुडून राने
झाले उदास गाणे
माझे असे कसे?
या पावलांस लाटा
ओढून खोल नेती
हे प्राण ओढ घेती
माझे असे कसे?
का सांग याद येते?
एकांत हा सभोती
हे सूर डोह होती
माझे असे कसे?
Marathi Kavita Books
भेट तुझीमाझी स्मरते अजुन त्या दिसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
कुठे दिवा नव्हता, गगनी एकही न तारा
आंधळ्या तमातुन वाहे आंधळाच वारा
तुला मुळी नव्हती बाधा भीतिच्या विषाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
क्षुद्र लौकिकाची खोटी झुगारून नीती
नावगाव टाकुन आली अशी तुझी प्रीती
तुला मुळी जाणिव नव्हती तुझ्या साहसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
केस चिंब ओले होते, थेंब तुझ्या गाली
ओठांवर माझ्या त्यांची किती फुले झाली
श्वासांनी लिहिली गाथा प्रीतिच्या रसाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
सुगंधीच हळव्या शपथा, सुगंधीच श्वास
स्वप्नातच स्वप्न दिसावे तसे सर्व भास
सुखालाहि भोवळ आली मधुर सुवासाची
धुंद वादळाची होती रात्र पावसाची
Mangesh Padgaonkar Chya Kavita
हात तुझा हातातुन
धुंद ही हवा
रोजचाच चंद्र आज
भासतो नवा
रोजचेच हे वारे
रोजचेच तारे
भासते परि नवीन
विश्व आज सारे
ही किमया स्पर्शाची
भारते जीवा
या हळव्या पाण्यावर
मोहरल्या छाया
मोहरले हृदय तसे
मोहरली काया
चांदण्यात थरथरतो
मधुर गारवा
जन्म जन्म दुर्मिळ हा
क्षण असला येतो
स्वप्नांच्या वाटेने
चांदण्यात नेतो
बिलगताच जाईचा
उमलतो थवा
क्षणभर मिटले डोळे
सुख न मला साहे
विरघळून चंद्र आज
रक्तातुन वाहे
आज फुले प्राणातून
केशरी दिवा
Bal Kavita Sangrah
आज के इस पोस्ट में हम आपको मंगेश पड़गाओंकर मराठी कविता, मंगेश पड़गाओंकर की मराठी में कविताए, पड़गाओंकर कविता इन मराठी, मंगेश पड़गाओंकर की प्रसिद्ध रचनाए, आदि की जानकारी देंगे|
अफाट आकाश
हिरवी धरती
पुनवेची रात
सागर-भरती
पाचूंची लकेर
कुरणाच्या ओठी
प्रकाशाचा गर्भ
जलवंती-पोटी
अखंड नूतन मला ही धरित्री
आनंदयात्री मी आनंदयात्री
मेघांच्या उत्सवीं
जाहलों उन्मन
दवांत तीर्थांचे
घेतलें दर्शन
दूर क्षितिजाची
निळी भुलावण
पाशांविण मला
ठेवी खिळवून
अक्षयवीणाच घुमे माझ्या गात्री
आनंदयात्री मी आनंदयात्री
हलके कढून
कंटक पायींचे
स्वरांत विणिले
सर मीं स्वप्नांचे
हासत दु:खाचा
केला मी स्वीकार
वर्षिलें चादंणें
पिऊन अंधार
प्रकाशाचें गाणें अवसेच्या रात्रीं
आनंदयात्री मी आनंदयात्री.
Information In Marathi
पाऊस कोसळे हा अंधारले दिसे
डोळे भरून आले माझे असे कसे?
गेल्या बुडून वाटा गेली बुडून राने
झाले उदास गाणे माझे असे कसे?
या पावलांस लाटा ओढून खोल नेती
हे प्राण ओढ घेती माझे असे कसे?
कां सांग याद येते? एकान्त हा सभोती
हे सूर डोह होती माझे असे कसे
